Kecacatan reka bentuk Lebuhraya Damansara-Puchong (LDP) E11 menjadi salah satu punca yang membawa kepada nahas maut yang meragut nyawa pemain hoki negara, Chua Boon Huat, pada Ogos 2013.
Salam sejahtera,
Sejak Blog Jalan Raya Malaysia ditubuhkan sehingga sekarang, sudah banyak entri telah ditulis bagi mengecam amalan mencabuli piawaian lebuh raya ekspres yang sering dilakukan oleh banyak pemain industri lebuh raya ekspres di negara kita. Amalan tersebut dimulakan oleh projek pembinaan Lebuhraya Damansara-Puchong E11 yang sekadar mengambil beberapa jalan raya arteri perumahan percuma menjadi "lebuh raya" berbayar - diwartakan sebagai Lebuh Raya Ekspres tetapi mencabuli piawaian yang telah ditetapkan dalam Arahan Teknik 8/86: A Guide on Geometric Design of Roads oleh Jabatan Kerja Raya (JKR) - sekaligus menandakan bermulanya zaman gelap bagi industri lebuh raya ekspres di Malaysia. Akibat amalan mencabuli piawaian lebuh raya ekspres, industri lebuh raya ekspres negara sering menjadi sasaran kecaman rakyat yang marah dan tidak berpuas hati dengan isu tol, dengan dakwaan-dakwaan seperti "projek lebuh raya kroni", "laluan pemeras ugut", "laluan pukat tunda", dsb. Namun, Blog Jalan Raya Malaysia pula memandang serius akan isu pencabulan piawaian lebuh raya ekspres dari segi etika kejuruteraan jalan raya serta keselamatan pengguna lebuh raya dan penduduk setempat.
Saya amat marah setiap kali berlaku pencabulan terhadap piawaian lebuh raya ekspres bukannya atas dasar suka-suka. Sebaliknya, saya sentiasa menekankan kepentingan mematuhi piawaian lebuh raya ekspres demi keselamatan pengguna lebuh raya serta penduduk yang tinggal di sepanjang laluan lebuh raya tersebut. Harus diingat bahawa punca utama kenapa kadar kemalangan di lebuh raya ekspres jauh lebih rendah berbanding jalan persekutuan 2 lorong biasa ialah darjah kawalan masuk penuh yang dikenakan (tiada capaian terus ke mana-mana premis hartanah, tiada lintasan searas, keluar masuk lebuh raya hanya melalui persimpangan bertingkat berlainan aras yang diwartakan dan dihadkan bilangannya, larangan kenderaan bergerak perlahan daripada menggunakan lebuh raya, dsb.). Darjah kawalan masuk penuh dikenakan di lebuh raya ekspres untuk meminimakan titik-titik konflik supaya kelajuan operasi kenderaan yang selamat boleh ditingkatkan, sekaligus menjamin keselesaan pengguna lebuh raya pada masa yang sama. Malangnya, terdapat beberapa batang lebuh raya yang mencabuli piawaian lebuh raya ekspres secara terang-terangan (terutamanya terdapat hubungan terus dengan premis hartanah serta terdapat banyak jalan kecil yang dihubungkan dengannya), namun perbuatan yang mencemar integriti dan etika kejuruteraan jalan raya sebegini pula dihalalkan melalui pewartaan lebuh raya yang tidak memenuhi piawaian tersebut sebagai Lebuh Raya Ekspres. Bagi saya, pembinaan lebuh raya yang mencabuli piawaian lebuh raya ekspres tetapi tetap diwartakan sebagai Lebuh Raya Ekspres ini adalah ibarat menghalalkan daging khinzir yang memang sedia haram dimakan oleh umat Islam.
Jadi apakah akibatnya jika segelintir syarikat konsesi lebuh raya tetap berdegil dan terus membina "lebuh raya" tanpa mematuhi piawaian yang ditetapkan...? Ada tiga akibat yang bakal ditanggung pengguna lebuh raya akibat pencabulan piawaian lebuh raya ekspres, iaitu peningkatan kemalangan maut akibat titik konflik yang masih banyak dan tidak ditangani, berlaku kesesakan pramatang, dan pengguna lebuh raya dibebankan dengan bayaran tol yang mahal dan tidak setimpal berikutan laluan yang asalnya percuma sudah bertukar menjadi "laluan pukat tunda".
Kemalangan maut di Lebuhraya Damansara-Puchong (LDP) E11 berhampiran Stesen LRT Kelana Jaya yang mengorbankan pemain hoki negara, Chua Boon Huat, pada 1 Ogos 2013 jelas membuktikan bagaimana pencabulan piawaian lebuh raya ekspres oleh LDP E11 boleh meragut nyawa pengguna lebuh raya. Bagaimana pula LDP E11 boleh jadi sangat berbahaya kepada pengguna lebuh raya serta penduduk di sekitarnya...?
LDP E11 dibina dengan sekadar menggunakan beberapa batang jalan arteri perumahan sedia ada semata-mata. Jalan-jalan arteri yang digunakan itu hanya mempunyai kawalan masuk separa dengan had laju reka bentuk 70 km/j (piawaian JKR U4), menyebabkan jalan-jalan tersebut dikenakan had laju 60 km/j sahaja. Namun, apa yang dilakukan Litrak hanyalah sekadar melebarkan jalan-jalan tersebut daripada 4 lorong kepada 6 lorong, membina persimpangan bertingkat dan membina plaza tol sahaja. Itu sahaja. Simpang jalan-jalan kecil yang ada di sepanjang laluannya pula langsung tidak ditangani, dan had lajunya dinaikkan secara semberono kepada 80 km/j, meskipun jalan-jalan arteri tersebut asalnya hanya direka dengan had laju serendah 60 km/j sahaja. Keadaan diburukkan dengan wujudnya selekoh-selekoh tajam yang sememangnya bukan direka untuk kelajuan tinggi. Nah, dengan menaikkan had laju secara semberono sahaja sudah menjadikan lebuh raya yang tidak mematuhi piawaian sebegini lebih berbahaya daripada jalan raya biasa. Bagaimana hendak membayangkan betapa berbahayanya meningkatkan had laju semata-mata tanpa mengambil kira rekaan asal jalan tersebut...? Bayangkan sahaja jalan perumahan biasa yang dikenakan had laju rendah kerana dihubungkan secara terus ke setiap pintu rumah dan premis perniagaan. Jika jalan tersebut menjadi laluan mat-mat rempit yang cenderung menunggang laju, selamat lagikah jalan tersebut bagi anda...?
Bahaya kedua pula datang daripada titik-titik konflik yang sebegitu banyak dan tidak terkawal. Titik-titik konflik di sepanjang LDP E11 bukan sahaja datang daripada lebih 140 buah simpang jalan kecil di sepanjang laluannya, malah ada banyak premis yang terletak betul-betul di tepi LDP E11 dan dihubungkan secara terus. Di Kelana Jaya misalnya, beberapa buah premis seperti Stesen LRT Kelana Jaya, Gereja St. Ignatius, Paradigm Mall dan Giant Kelana Jaya terletak betul-betul di tepi LDP E11 dan dihubungkan secara terus. Sebab itulah terlalu banyak titik konflik yang wujud di sepanjang LDP E11 sehingga membahayakan nyawa penggunanya, sedangkan lebuh raya ekspres sepatutnya mengenakan kawalan masuk penuh bagi mengasingkan lalu lintas tempatan daripada lalu lintas luar serta meminimakan titik konflik agar kelajuan operasi kenderaan dapat ditingkatkan dengan selamat.
Bahaya ketiga pula datang daripada kenderaan bergerak perlahan. Memandangkan LDP E11 dibina dengan sekadar mengambil alih jalan arteri sedia ada, maka sudah tentulah larangan kenderaan bergerak perlahan seperti basikal dan jentera berat bergerak perlahan tidak dapat dikuatkuasakan di sepanjang LDP E11. Saya tidak pasti berapa banyak kemalangan yang melibatkan kenderaan bergerak perlahan di sepanjang LDP E11, tetapi ia tetap satu ancaman kepada pengguna lebuh raya. Dalam kes kemalangan yang mengorbankan Chua Boon Huat tahun lalu, beliau terbunuh kerana terlanggar lori siraman air yang bergerak perlahan. Saya difahamkan lori berkenaan sedang menyiram bunga di sepanjang pembahagi lebuh raya. Gabungan faktor lori tangki air bergerak perlahan, reka bentuk lebuh raya yang tidak mematuhi piawaian serta keadaan selekoh yang tajam dan tersorok seterusnya menghasilkan satu nahas jalan raya mengerikan yang mengorbankan seorang wira negara.
Blueprint kepada bala bencana: Jajaran Jalan Klang-Teluk Intan FT5 dari Tanjung Karang ke Hutan Melintang dijadikan sebahagian laluan Lebuhraya Pantai Barat E32, sedangkan jajaran FT5 itu sudah banyak memakan korban sejak ia dinaik taraf menjadi jalan super four
Baru-baru ini semasa majlis pecah tanah Lebuhraya Pantai Barat (WCE) E32, syarikat konsesi mengumumkan bahawa akan terdapat dua pautan putus di sepanjang laluannya, iaitu dari Tanjung Karang ke Hutan Melintang dan dari Teluk Intan ke Kampung Lekir, yang hanya sekadar menggunakan laluan Jalan Persekutuan 5 sedia ada yang "dinaik taraf". Terus-terang saya katakan bahawa saya amat menentang keras akan pendekatan sedemikian serta mempertikaikan sekeras-kerasnya rasional penggunaan jalan FT5 bagi kedua-dua pautan putus tersebut. Kenapa pula saya mempertikaikannya...?
Sebab pertama ialah kerana ia mencabuli piawaian lebuh raya ekspres. Seperti kebanyakan jalan persekutuan lain, jajaran Jalan Persekutuan 5 dari Klang ke Teluk Intan dan dari Teluk Intan ke Sitiawan hanya mempunyai kawalan masuk separa sahaja, dibuktikan dengan sebegitu banyak rumah, premis perniagaan dan kebun-kebun yang terletak di sebelak kiri dan kanan jalan. Sebenarnya, jalan FT5 memang boleh dikenakan kawalan masuk penuh jika hendak dijadikan sebagai sebahagian daripada E32, iaitu melalui pembinaan jalan-jalan hadapan di sebelah kiri dan kanan jalan bagi kegunaan penduduk tempatan, tetapi ia memerlukan kos yang sangat tinggi kerana perlu mengambil alih sebegitu banyak tanah serta perlu merobohkan banyak rumah dan bangunan-bangunan di sepanjang jalan untuk membolehkan jalan-jalan hadapan ini dibina.
Sebab kedua saya mengecam sekeras-kerasnya pengambilan sebahagian jalan FT5 sebagai laluan E32 ialah kerana ia menjadikan kesesakan di sepanjang FT5 bertambah teruk. Jajaran Klang-Sabak Bernam dinaik taraf kepada jalan super four bagi menangani masalah kesesakan di sepanjang jajaran tersebut. Setelah ia siap dinaik taraf, semakin banyak kenderaan menggunakan laluan tersebut, dan rata-rata kenderaan di situ laju-laju belaka. Jika jajaran Tanjung Karang-Sabak Bernam dijadikan sebahagian E32, maka ia sudah tentu menambah parah kesesakan di sepanjang FT5 akibat lalu lintas tempatan di sepanjang FT5 dirojakkan dengan lalu lintas luar dari E32, sedangkan tujuan sebenar WCE E32 dibina adalah untuk mengurangkan kesesakan di sepanjang FT5. Gabungan faktor kawalan masuk dan masalah kesesakan seterusnya membawa kepada sebab ketiga dan sebab paling utama saya mengecam langkah pengambilalihan laluan FT5 sebagai sebahagian daripada laluan WCE E32.
Jika dalam keadaan jalan super four pun Jalan Klang-Teluk Intan FT5 sudah banyak meragut nyawa, maka kita boleh menjangkakan lebih banyak lagi yang akan terkorban dengan sia-sia sekiranya jajaran dari Tanjung Karang ke Hutan Melintang dijadikan sebahagian laluan WCE E32
Sebab ketiga dan paling utama kenapa saya membantah pengambilan laluan FT5 sebagai sebahagian laluan WCE E32 adalah kerana ia bakal menjadikan WCE E32 - terutamanya di sepanjang dua pautan putus yang menggunakan laluan FT5 - sangat berbahaya bukan sahaja kepada pengguna lebuh raya malah kepada penduduk di sepanjang dua pautan putus tersebut. Dengan kata lain, perbuatan tidak beretika yang mencabuli piawaian lebuh raya ekspres itu juga bakal menjadikan WCE E32 lebih berbahaya daripada jalan persekutuan 2 lorong biasa. Untuk pengetahuan, Jalan Klang-Teluk Intan FT5 merupakan antara jalan raya yang paling banyak memakan korban di Malaysia, meskipun keadaannya sangat lurus dan lebar. Kenapa pula ia berbahaya...? Kadar aliran trafik yang sangat tinggi di situ menjadikan jalan tersebut bukan sahaja berbahaya kepada pengguna jalan raya, malah kepada penduduk kampung-kampung di sepanjang laluannya. Ia diakui oleh Pemangku Ketua Trafik Daerah Kuala Selangor sendiri yang mendakwa bahawa sejak laluan tersebut dinaik taraf kepada jalan super four, kadar kemalangan meningkat dengan ketara iaitu sebanyak 20 kes kemalangan maut dicatatkan pada 5 bulan pertama tahun 2011 di jajaran FT5 dalam daerah Kuala Selangor sahaja. Jika dalam keadaan jalan super four pun kadar kemalangan meningkat mendadak, apatah lagi jika jajaran FT5 dari Sabak Bernam ke Hutan Melintang dijadikan sebahagian laluan WCE E32. Apa tidaknya, sudah menjadi sebahagian daripada mentaliti kebanyakan orang kita bila sebut sahaja "lebuh raya" maka ramailah yang memandu bukan sahaja lebih 90 km/j malah melebihi 110 km/j tanpa memikirkan darjah kawalan masuk dan kelajuan reka bentuk bagi sesebuah jalan raya. Maka, berbaloikah pihak WCE hendak menjadikan sebahagian FT5 bagi mengisi pautan putus E32 atas dasar penjimatan kos jika lebih ramai penduduk kampung dan pengguna jalan raya yang tidak bersalah terkorban dengan sia-sia sahaja...?
Justeru, saya ingin mendesak pihak Lembaga Lebuhraya Malaysia dan WCE agar membatalkan rancangan untuk menggunakan "laluan FT5 yang dinaik taraf" bagi mengisi dua pautan putus bagi Lebuhraya Pantai Barat E32. Alasan "penjimatan kos" yang digunakan sebagai alasan bagi menghalalkan amalan sebegini bukan sahaja karut, malah ia turut menjadikan laluan tersebut lebih berbahaya bukan sahaja kepada pengguna jalan raya malah kepada penduduk di sepanjang pautan putus tersebut. Amalan mencabuli piawaian lebuh raya ekspres wajar dihentikan kerana ia bukan sahaja mencabuli etika kejuruteraan jalan raya, malah ia juga boleh mengakibatkan kecederaan dan kematian kepada pengguna jalan raya dan penduduk akibat kecacatan reka bentuk yang tidak memenuhi piawaian tersebut. Jika amalan pencabulan piawaian lebuh raya ekspres dibiarkan berterusan, maka sanggupkah LLM dan syarikat konsesi dipersalahkan dan dipertanggungjawabkan sepenuhnya jika ada kes kemalangan maut yang berpunca daripada reka bentuk lebuh raya yang tidak mematuhi piawaian...?
Jadi apakah akibatnya jika segelintir syarikat konsesi lebuh raya tetap berdegil dan terus membina "lebuh raya" tanpa mematuhi piawaian yang ditetapkan...? Ada tiga akibat yang bakal ditanggung pengguna lebuh raya akibat pencabulan piawaian lebuh raya ekspres, iaitu peningkatan kemalangan maut akibat titik konflik yang masih banyak dan tidak ditangani, berlaku kesesakan pramatang, dan pengguna lebuh raya dibebankan dengan bayaran tol yang mahal dan tidak setimpal berikutan laluan yang asalnya percuma sudah bertukar menjadi "laluan pukat tunda".
Kemalangan maut di Lebuhraya Damansara-Puchong (LDP) E11 berhampiran Stesen LRT Kelana Jaya yang mengorbankan pemain hoki negara, Chua Boon Huat, pada 1 Ogos 2013 jelas membuktikan bagaimana pencabulan piawaian lebuh raya ekspres oleh LDP E11 boleh meragut nyawa pengguna lebuh raya. Bagaimana pula LDP E11 boleh jadi sangat berbahaya kepada pengguna lebuh raya serta penduduk di sekitarnya...?
LDP E11 dibina dengan sekadar menggunakan beberapa batang jalan arteri perumahan sedia ada semata-mata. Jalan-jalan arteri yang digunakan itu hanya mempunyai kawalan masuk separa dengan had laju reka bentuk 70 km/j (piawaian JKR U4), menyebabkan jalan-jalan tersebut dikenakan had laju 60 km/j sahaja. Namun, apa yang dilakukan Litrak hanyalah sekadar melebarkan jalan-jalan tersebut daripada 4 lorong kepada 6 lorong, membina persimpangan bertingkat dan membina plaza tol sahaja. Itu sahaja. Simpang jalan-jalan kecil yang ada di sepanjang laluannya pula langsung tidak ditangani, dan had lajunya dinaikkan secara semberono kepada 80 km/j, meskipun jalan-jalan arteri tersebut asalnya hanya direka dengan had laju serendah 60 km/j sahaja. Keadaan diburukkan dengan wujudnya selekoh-selekoh tajam yang sememangnya bukan direka untuk kelajuan tinggi. Nah, dengan menaikkan had laju secara semberono sahaja sudah menjadikan lebuh raya yang tidak mematuhi piawaian sebegini lebih berbahaya daripada jalan raya biasa. Bagaimana hendak membayangkan betapa berbahayanya meningkatkan had laju semata-mata tanpa mengambil kira rekaan asal jalan tersebut...? Bayangkan sahaja jalan perumahan biasa yang dikenakan had laju rendah kerana dihubungkan secara terus ke setiap pintu rumah dan premis perniagaan. Jika jalan tersebut menjadi laluan mat-mat rempit yang cenderung menunggang laju, selamat lagikah jalan tersebut bagi anda...?
Bahaya kedua pula datang daripada titik-titik konflik yang sebegitu banyak dan tidak terkawal. Titik-titik konflik di sepanjang LDP E11 bukan sahaja datang daripada lebih 140 buah simpang jalan kecil di sepanjang laluannya, malah ada banyak premis yang terletak betul-betul di tepi LDP E11 dan dihubungkan secara terus. Di Kelana Jaya misalnya, beberapa buah premis seperti Stesen LRT Kelana Jaya, Gereja St. Ignatius, Paradigm Mall dan Giant Kelana Jaya terletak betul-betul di tepi LDP E11 dan dihubungkan secara terus. Sebab itulah terlalu banyak titik konflik yang wujud di sepanjang LDP E11 sehingga membahayakan nyawa penggunanya, sedangkan lebuh raya ekspres sepatutnya mengenakan kawalan masuk penuh bagi mengasingkan lalu lintas tempatan daripada lalu lintas luar serta meminimakan titik konflik agar kelajuan operasi kenderaan dapat ditingkatkan dengan selamat.
Bahaya ketiga pula datang daripada kenderaan bergerak perlahan. Memandangkan LDP E11 dibina dengan sekadar mengambil alih jalan arteri sedia ada, maka sudah tentulah larangan kenderaan bergerak perlahan seperti basikal dan jentera berat bergerak perlahan tidak dapat dikuatkuasakan di sepanjang LDP E11. Saya tidak pasti berapa banyak kemalangan yang melibatkan kenderaan bergerak perlahan di sepanjang LDP E11, tetapi ia tetap satu ancaman kepada pengguna lebuh raya. Dalam kes kemalangan yang mengorbankan Chua Boon Huat tahun lalu, beliau terbunuh kerana terlanggar lori siraman air yang bergerak perlahan. Saya difahamkan lori berkenaan sedang menyiram bunga di sepanjang pembahagi lebuh raya. Gabungan faktor lori tangki air bergerak perlahan, reka bentuk lebuh raya yang tidak mematuhi piawaian serta keadaan selekoh yang tajam dan tersorok seterusnya menghasilkan satu nahas jalan raya mengerikan yang mengorbankan seorang wira negara.
Blueprint kepada bala bencana: Jajaran Jalan Klang-Teluk Intan FT5 dari Tanjung Karang ke Hutan Melintang dijadikan sebahagian laluan Lebuhraya Pantai Barat E32, sedangkan jajaran FT5 itu sudah banyak memakan korban sejak ia dinaik taraf menjadi jalan super four
Baru-baru ini semasa majlis pecah tanah Lebuhraya Pantai Barat (WCE) E32, syarikat konsesi mengumumkan bahawa akan terdapat dua pautan putus di sepanjang laluannya, iaitu dari Tanjung Karang ke Hutan Melintang dan dari Teluk Intan ke Kampung Lekir, yang hanya sekadar menggunakan laluan Jalan Persekutuan 5 sedia ada yang "dinaik taraf". Terus-terang saya katakan bahawa saya amat menentang keras akan pendekatan sedemikian serta mempertikaikan sekeras-kerasnya rasional penggunaan jalan FT5 bagi kedua-dua pautan putus tersebut. Kenapa pula saya mempertikaikannya...?
Sebab pertama ialah kerana ia mencabuli piawaian lebuh raya ekspres. Seperti kebanyakan jalan persekutuan lain, jajaran Jalan Persekutuan 5 dari Klang ke Teluk Intan dan dari Teluk Intan ke Sitiawan hanya mempunyai kawalan masuk separa sahaja, dibuktikan dengan sebegitu banyak rumah, premis perniagaan dan kebun-kebun yang terletak di sebelak kiri dan kanan jalan. Sebenarnya, jalan FT5 memang boleh dikenakan kawalan masuk penuh jika hendak dijadikan sebagai sebahagian daripada E32, iaitu melalui pembinaan jalan-jalan hadapan di sebelah kiri dan kanan jalan bagi kegunaan penduduk tempatan, tetapi ia memerlukan kos yang sangat tinggi kerana perlu mengambil alih sebegitu banyak tanah serta perlu merobohkan banyak rumah dan bangunan-bangunan di sepanjang jalan untuk membolehkan jalan-jalan hadapan ini dibina.
Sebab kedua saya mengecam sekeras-kerasnya pengambilan sebahagian jalan FT5 sebagai laluan E32 ialah kerana ia menjadikan kesesakan di sepanjang FT5 bertambah teruk. Jajaran Klang-Sabak Bernam dinaik taraf kepada jalan super four bagi menangani masalah kesesakan di sepanjang jajaran tersebut. Setelah ia siap dinaik taraf, semakin banyak kenderaan menggunakan laluan tersebut, dan rata-rata kenderaan di situ laju-laju belaka. Jika jajaran Tanjung Karang-Sabak Bernam dijadikan sebahagian E32, maka ia sudah tentu menambah parah kesesakan di sepanjang FT5 akibat lalu lintas tempatan di sepanjang FT5 dirojakkan dengan lalu lintas luar dari E32, sedangkan tujuan sebenar WCE E32 dibina adalah untuk mengurangkan kesesakan di sepanjang FT5. Gabungan faktor kawalan masuk dan masalah kesesakan seterusnya membawa kepada sebab ketiga dan sebab paling utama saya mengecam langkah pengambilalihan laluan FT5 sebagai sebahagian daripada laluan WCE E32.
Jika dalam keadaan jalan super four pun Jalan Klang-Teluk Intan FT5 sudah banyak meragut nyawa, maka kita boleh menjangkakan lebih banyak lagi yang akan terkorban dengan sia-sia sekiranya jajaran dari Tanjung Karang ke Hutan Melintang dijadikan sebahagian laluan WCE E32
Sebab ketiga dan paling utama kenapa saya membantah pengambilan laluan FT5 sebagai sebahagian laluan WCE E32 adalah kerana ia bakal menjadikan WCE E32 - terutamanya di sepanjang dua pautan putus yang menggunakan laluan FT5 - sangat berbahaya bukan sahaja kepada pengguna lebuh raya malah kepada penduduk di sepanjang dua pautan putus tersebut. Dengan kata lain, perbuatan tidak beretika yang mencabuli piawaian lebuh raya ekspres itu juga bakal menjadikan WCE E32 lebih berbahaya daripada jalan persekutuan 2 lorong biasa. Untuk pengetahuan, Jalan Klang-Teluk Intan FT5 merupakan antara jalan raya yang paling banyak memakan korban di Malaysia, meskipun keadaannya sangat lurus dan lebar. Kenapa pula ia berbahaya...? Kadar aliran trafik yang sangat tinggi di situ menjadikan jalan tersebut bukan sahaja berbahaya kepada pengguna jalan raya, malah kepada penduduk kampung-kampung di sepanjang laluannya. Ia diakui oleh Pemangku Ketua Trafik Daerah Kuala Selangor sendiri yang mendakwa bahawa sejak laluan tersebut dinaik taraf kepada jalan super four, kadar kemalangan meningkat dengan ketara iaitu sebanyak 20 kes kemalangan maut dicatatkan pada 5 bulan pertama tahun 2011 di jajaran FT5 dalam daerah Kuala Selangor sahaja. Jika dalam keadaan jalan super four pun kadar kemalangan meningkat mendadak, apatah lagi jika jajaran FT5 dari Sabak Bernam ke Hutan Melintang dijadikan sebahagian laluan WCE E32. Apa tidaknya, sudah menjadi sebahagian daripada mentaliti kebanyakan orang kita bila sebut sahaja "lebuh raya" maka ramailah yang memandu bukan sahaja lebih 90 km/j malah melebihi 110 km/j tanpa memikirkan darjah kawalan masuk dan kelajuan reka bentuk bagi sesebuah jalan raya. Maka, berbaloikah pihak WCE hendak menjadikan sebahagian FT5 bagi mengisi pautan putus E32 atas dasar penjimatan kos jika lebih ramai penduduk kampung dan pengguna jalan raya yang tidak bersalah terkorban dengan sia-sia sahaja...?
Justeru, saya ingin mendesak pihak Lembaga Lebuhraya Malaysia dan WCE agar membatalkan rancangan untuk menggunakan "laluan FT5 yang dinaik taraf" bagi mengisi dua pautan putus bagi Lebuhraya Pantai Barat E32. Alasan "penjimatan kos" yang digunakan sebagai alasan bagi menghalalkan amalan sebegini bukan sahaja karut, malah ia turut menjadikan laluan tersebut lebih berbahaya bukan sahaja kepada pengguna jalan raya malah kepada penduduk di sepanjang pautan putus tersebut. Amalan mencabuli piawaian lebuh raya ekspres wajar dihentikan kerana ia bukan sahaja mencabuli etika kejuruteraan jalan raya, malah ia juga boleh mengakibatkan kecederaan dan kematian kepada pengguna jalan raya dan penduduk akibat kecacatan reka bentuk yang tidak memenuhi piawaian tersebut. Jika amalan pencabulan piawaian lebuh raya ekspres dibiarkan berterusan, maka sanggupkah LLM dan syarikat konsesi dipersalahkan dan dipertanggungjawabkan sepenuhnya jika ada kes kemalangan maut yang berpunca daripada reka bentuk lebuh raya yang tidak mematuhi piawaian...?
This comment has been removed by the author.
ReplyDeleteLaluan tanjung karang ke hutan melintang sememangnya super sesak, terutama cuti hujung minggu dan perayaan. Jika ditambahkan dengan kemasukan trafik dari lebuhraya wce, super duper sesak jadinya nanti.
DeleteBerdasarkan pengalaman, pernah sangkut dalam kesesakan dilaluan sabak bernam, sekinchan dan tanjung karang selama 4jam di sepanjang laluan tersebut.
Sepatutnya aliran trafik disepanjang kawasan tersebut dilencongkan ke satu jalan lain yang baru. Bukan ditambahkan trafik dikawasan tersebut. Penambahan lorong (kepada 6) bukan cara penyelesaiannya.
Bukan membantah pembukaan lebuhraya baru, Tapi membantah pertambahan trafik dilaluan sediaada.
Sekian.
Setuju dengan pendapat anda. WCE sepatutnya boleh membina laluan di sepanjang sempadan sawah padi tanpa melibatkan sebarang kos pengambilalihan tanah langsung.
Delete