Manifesto Barisan Nasional vs Manifesto Pakatan Pakyat - Serupa tak semestinya sama / Barisan Nasional Manifesto vs Pakatan Rakyat Manifesto - Similar does not always mean the same

Manifesto Barisan Nasional

Manifesto Pakatan Rakyat

Salam sejahtera,

Parlimen sudah pun dibubarkan. Kini, Barisan Nasional (BN) dan Pakatan Rakyat (PR) sedang berlumba-lumba meraih sokongan rakyat supaya memangkah mereka pada Pilihan Raya Umum Malaysia ke-13 pada 27 April ini agar memperoleh mandat rakyat untuk menguasai pemerintahan kerajaan persekutuan dan negeri. Masing-masing sudah pun mengeluarkan manifesto tersendiri yang menyentuh mengenai isu-isu berkaitan rakyat. Maka, timbullah keserupaan antara kedua-dua manifesto. Namun, adakah manifesto yang hampir serupa itu semestinya bermaksud sama? Mari kita kaji kedua-dua manifesto ini dari sudut sebagai pengkritik jalan raya!

Apa yang menarik mengenai manifesto daripada kedua-dua pihak ialah BN dan PR mempunyai dasar yang hampir sama mengenai industri lebuh raya ekspres serta automotif. Kedua-dua pihak berjanji mahu membina Lebuhraya Pan Borneo, dan kedua-dua pihak juga berjanji mahu menurunkan harga kereta! Namun, adakah pelaksanaan mereka nanti betul-betul sama?

Terlebih dahulu, Pakatan Rakyat telah berjanji pada penghujung tahun 2012 mahu membina Jaringan Lebuhraya Borneo (JLB) dalam Bajet Alternatif mereka. Barisan Nasional pula berjanji mahu membina Lebuhraya Pan Borneo dalam manifesto baru-baru ini. Namun demikian, mekanisme pelaksanaan mereka jauh berbeza. Pakatan Rakyat mahu membina jaringan lebuh raya ekspres tanpa tol, yang saya sifatkan tidak realistik dalam konteks Sabah dan Sarawak. Barisan Nasional pula sekadar mahu menaik taraf Lebuhraya Pan Borneo kepada jalan raya kembar. Dalam konteks ini, saya berasa kesal kerana sungguhpun jumlah penduduk di Sabah dan Sarawak jika digabungkan hanya sekadar menyamai jumlah penduduk negeri Selangor sahaja, masih terdapat jajaran sesak seperti pantai barat Sabah dan jajaran Bau-Kuching-Serian yang memerlukan lebuh raya ekspres bagi penyuraian trafik di kawasan berkenaan. Kelewatan pengambilan tanah dan pembinaannya sudah tentu akan menyebabkan kesukaran pengambilalihan tanah pada masa hadapan, kes yang sama seperti Lebuhraya Maju E20 dahulu. Dasar Pakatan Rakyat juga amat diragui kerana mereka amat menentang kutipan tol dan lebuh raya tunggal dua lorong, tetapi masih ada hati mahu membina lebuh raya ekspres rentas Borneo sekaligus, meskipun jarak antara pekan di Sarawak ada kalanya melebihi 100 km, menjadikan pembinaannya tidak menguntungkan.

Mengenai kutipan tol pula, PR mahu menghapuskan tol secara mutlak, yang mana telah saya selar sebelum ini kerana pemansuhan tol tidak semudah mengambil alih syarikat konsesi lebuh raya - mereka juga perlu juga mengambil alih tanggungan dan liabiliti syarikat konsesi termasuklah pinjaman bank serta pampasan kepada para pekerja yang bakal kehilangan pekerjaan sekiranya tol dimansuhkan. Sementara itu, BN mempunyai mekanisme tersendiri bagi mengekang kenaikan tol, iaitu melalui perkongsian keuntungan dengan syarikat konsesi. Melalui konsep ini, kerajaan melalui syarikat berkaitan kerajaan (GLC) membeli sebahagian saham dalam syarikat konsesi, membolehkan kerajaan mempunyai kuasa dalam menentukan kadar tol yang dikenakan, bergantung kepada skala ekonomi. Sebahagian keuntungan syarikat turut dikongsi dengan kerajaan, yang membolehkan kerajaan menyerap kerugian segelintir lebuh raya yang gagal mencapai unjuran trafik, sekaligus mengekang kenaikan tol. Pada pendapat saya, mekanisme sebegini lebih baik, kerana selain mengekang kenaikan tol di lebuh raya ekspres jarak jauh, ia juga membantu kerajaan memansuhkan tol di beberapa lebuh raya perbandaran seperti Lebuhraya Hubungan Timur-Barat Kuala Lumpur E37.

Dari segi dasar automotif pula, kedua-dua pihak berjanji mahu menurunkan harga kereta melalui kajian semua Dasar Automotif Nasional. Sebelum ini, saya mengecam keras Dasar Automotif Nasional kerana bersifat caca-marba tanpa garis panduan yang jelas dan telus - tiada sebutir huruf pun menyebut mengenai pembangunan peraturan dan penguatkuasaan piawaian automotif global. Sementara saya menyelar mekanisme PR yang mahu menurunkan harga kereta dengan menghapuskan cukai import dan eksais secara membuta-tuli, saya turut menyelar dasar BN mengenai mekanisme penurunan harga kereta kerana tiada garis panduan yang telus selain sekadar mahu melindungi syarikat automotif tempatan sehingga mereka hilang daya saing. Sekali lagi saya tekankan, perlindungan yang sepatutnya diberikan kepada syarikat automotif tempatan ialah piawaian automotif seperti piawaian emisi dan penggunaan bahan api, bukannya cukai-cukai mencekik darah yang hanya membuncitkan perut pak-pak menteri. Oleh itu, mekanisme yang lebih baik bagi menurunkan harga kereta ialah melalui insentif diskaun cukai eksais terhadap kereta-kereta yang melepasi piawaian emisi terkini serta piawaian penggunaan bahan api yang ditetapkan, di samping "Dasar 1 Keluarga 1 Kereta" bagi membantu keluarga berpendapatan rendah (serta golongan bujang yang perlu banyak melakukan perjalanan jauh menggunakan kereta) memiliki kereta, tetapi dalam masa yang sama mengekang penyakit "biar papa asal bergaya", penyakit suka berhutang serta kesesakan jalan raya yang menjadi punca nombor satu pencemaran udara di Lembah Klang. Insentif penurunan harga kereta juga sewajarnya dihadkan kepada kereta-kereta segmen A (kereta bandar raya seperti Perodua Viva dan Mitsubishi Mirage), segmen B (supermini dan subpadat seperti Perodua MyVi dan Proton Saga), segmen C (seperti Honda Civic dan Proton Preve), segmen D (seperti Honda Accord dan Hyundai Sonata), SUV kecil dan sederhana (seperti Honda CR-V), dan MPV kecil dan sederhana (seperti Perodua Alza, Honda Freed dan Proton Exora), kerana kenderaan-kenderaan sebeginilah yang banyak digunakan oleh rakyat berpendapatan rendah dan sederhana (pendapatan RM3,000 ke bawah). Jadi, tiada gunanya kalau yang kaya bertambah buncit tetapi yang miskin makin melarat akibat potongan harga kereta secara membuta-tuli.

Sebagai tambahan kepada janji-janji yang telah saya sebutkan di atas, Barisan Nasional turut berjanji mahu membina Lebuhraya Pantai Barat E28 yang sering tertangguh, Lebuhraya Kota Bharu-Kuala Krai dan Lebuhraya Gambang-Segamat (kedua-duanya sebagai sebahagian komponen Lebuhraya Pantai Timur). Apa pun, saya amat mengharapkan agar kesemua janji ini ditunaikan dan tidak sekadar menjadi "janji dicapati", yang tentunya menjadi punca utama rakyat "menghukum" kealpaan parti pemerintah dengan memangkah parti pembangkang pada pilihan raya kelak. Kepada para pengundi di luar sana, nilaikanlah apa yang telah dilakukan oleh kedua-dua parti dengan betul dan bukan melalui emosi, kerana anda sebenarnya bermain dengan rolet Rusia semasa memangkah kertas undi kelak.

Peringatan: Segala penulisan di Blog Jalan Raya Malaysia adalah bersifat neutral tanpa memihak kepada mana-mana parti politik, sebaliknya ditulis dalam sudut pandangan sebagai pengkritik jalan raya. Oleh itu, sebarang komen berbaur sentimen politik akan dibuang dengan serta-merta.